Sadece 2 gece kaldığımız otelimiz aslında bir apartman dairesi idi. Via Del Corso'nun en tepesinda Piazza del Popolo'nun dibinde idi. İmkanınız varsa burada veya Via Del Corso'da kalmanızı öneririm. Burası Roma'nın kalbi gibi bir cadde, görmek istediğimiz meşhur yerler de bu caddenin etrafına serpiştirilmiş.
Arkadaşlarım bu upuzun cadde boyunca sıralanmış mağazaları tek tek ziyaret ederek ederek alışveriş yapmak niyetindelerdi. Ben de onları bırakıp kendimi güneşli Roma sokaklarına attım.
Her yanım tarih kokuyor, gözlerim ne yöne dönerse dönsün sanat ve güzellikten başka bir şey görmüyordum. Ufak restoranlarda insanlar neşeyle yiyip içiyor, kenti süsleyen sayısız heykeller beni izliyordu adeta. O binlerce yıllık kentin dar ve eski sokaklarında dolaşırken çok ama çok mutluydum.
İlk hedefim olan İspanyol Merdivenleri tadilat dolayısıyla kapalıydı ama meydan yine canlıydı.
Dolaşa dolaşa nihayet meşhur Trevi Çeşmesine gelmiş idim. Çeşmenin başı tabii ciyak ciyak kalabalıktı ama en dibe inerek bozukluklarımı atmayı başardım.
Artık pizza yiyen, şarap içen, dondurma yalayan insanlardan başım dönmüştü. Arkadaşlarımın yanına geri gidip günün ilk yemek seremonisini başlatmaya karar verdim.
Via del Corso'da bir ara mahallede, esintili kuytu bir restorana oturduk. Ben ilk iş ufak bir dükkandan aldığım Murano camından kolyemi taktım tabii.
Ve sonra İtalyan yemeği şöleni başladı.
Tabii öncelikle zeytinyağı talep ettik ve enfes İtalyan yağına ekmek banarak yemeğe başladık.
Peynirli patlıcan kızartması harikaydı.
Dört peynirli pizza ve mantarlı makarna mükemmeldi. Pizzanın hamuru bizim burada yediğimiz pizzalar gibi değil, daha pidemsi ve incecikti.
Kaçınılmaz olarak tiramisu yedik.
Yemekle birlikte bir şişe de restoranın kendi şarabını içtik. Çok güzeldi ve İtalya'da içtiğim diğer tüm şaraplar gibi, başımı ağrıtmadı.
Tabii bu yemeğin üzerine arkadaşlarımı yine alışverişe yollayıp kendimi de tekrar yollara vurdum ki akşamki ziyafet için yer açılsın.
Kendimi Roma'nın belki en güzel meydanı olan Piazza Navona'da bulmuştum. Bernini'nin meşhur 4 Irmak çeşmesi karşımdaydı. Adeta bir Robert Longdon idim o anda :)
Meydandan ayrılıp ara sokaklara geri döndüm.
Ve son hedefim Pantheon'a ulaştım. Girişi ücretsiz olan 2000 yıllık bu mabed, en ii korunmuş antik Roma eserlerinden biri. Pantheon'un önündeki ufak meydan ve çeşme de Roma'da en sevdiklerimden.
Girişte tabii uzun bir kuyruk var ama çok beklemeden giriyorsunuz. Delikli kubbesini ve içini görmeye değer kesinlikle. Bu kubbe ile başabaş giden diğer kubbe tabii ki Aya Sofya.
Pantheon önündeki meydanın adı Piazza Della Rotunda.
Pantheon'dan Via Del Corso'ya geri döndüm. Yorulmuştum.
Şuracıkta oturup dinlendim.
Sonra Via Del Corso'dan aşağı yürümeye devam ettim. Bu esnada şu gizli bahçeyi gördüm. Tabii gizli mizli değil, burası Palazzo Doria Pamphilj imiş. Bir sanat galerisi.
Akşam yemeği için Cesare bizi ufak bir lokantaya götürdü. Burada yer bulabildiğimiz için ne kadar şanslıymışız anlatamam. Rüya gibi bir yemek yedik.
Bildiğin hamsiden yapılmış bir nefaset:
Ançüezli kırmızı lahana salatası:
Hellim peyniri :
Yani nasıl yaptım bilmiyorum ama bunların üzerine kocaman bir antrikot yemiştim.
Bu da Görkem'in en çok sevdiği köfte :
Tabii bol bol şarap içtik, yine baş ağrısı yoktu :
Ve yemeğin finalinde o muhteşem limonçello ile kendimize geldik:
O ilk günün yorgunluğunu günlerce atamadım dostlar. İyi ki gençken turlara katılıp gezmişiz bir sürü yeri. Siz de gücünüz kuvvetiniz yerindeyken gezmeye bakın.Sonra daha çok yayıp yatmak istiyorsunuz, en azından bende öyle oldu. İşte çok yorulduğumdandır belki.
Bu yazı fotoğraflarla doldu taştı. Arkası yarın diyelim o zaman!
Xo Xo
