17 Aralık 2005 Cumartesi

ışığımın üstünde her zaman karanlık vardı.

hep daha güzel günlerin hayaliyle avuttum kendimi
zaman geçti
gözlerimin kenarına kırışıklıklar misafirliğe geldi
ama o güzel günler hiç gelmedi.
çok şey değişti ama aslında ,
hiçbirşey değişmedi.
upuzun günlerin içindeki ,
minik mutluluklarımla avuttum kendimi
ve hep daha mutlu günlerin hayalini kurdum.
ama o daha mutlu günler hiç gelmedi.
hayat buydu aslında,
bu kadardı,
ve kabullenmek lazımdı
ama hiç kabullenmek istemedim.
ışığımın üstünde her zaman karanlık vardı,
ve karanlıkta her nokta kördü.
ışıkta da olsam , karanlıkta da ;
yaşadıklarım , yaşayacaklarımdan daha iyi
ya da daha kötü değildi.
ve hep kendime sarıldım ağlarken
çünkü benim dışımdaki herşey ,
bende misafirdi.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Yaz ki muhabbet olsun.