Paris : Quartier Latin

Paris'te son günüm rüya gibi geçti. Yaşadığım en güzel Pazartesi idi sanırım. O gün resmi tatil olduğu için Fransızlar çalışmıyordu. Biz de işimizi erken bitirdik. Ve ben tek başıma yollara düştüm.

Ofisten çıktığımda cesaret kırıcı bir yağmur başlamıştı. Merkeze geldim, şemsiyemi açtım, ne yapacağıma karar verene dek biraz duraksadım.

Hotel De Ville'in önünde nereye gideceğimi düşünüyorum

Müze gezmek için geç, yemek için erken bir saat

Değişiklik olarak Quartier Latin dedikleri, nehrin sol yakasındaki muhitleri gezmeye karar verdim. Metroya bindim ve Saint Sulpice durağında indim. Hiç bilmediğim güzel mahalledeki tabelayı takip ederek, yıllar evvel Lady Charlotte ile keşfettiğimiz kiliseye bir kere daha gelmiş oldum.

Saint Sulpice, Notre Dame'dan sonra şehirdeki ikinci en büyük kilise. Orijinali 13. yüzyıldan kalma bir Roma kilisesi iken, bildiğimiz haliyle 17. yüzyılda inşa edilmiş.

Saint Sulpice'in meşhur orgu

Tabii kilisede bizi ilgilendiren, bambaşka bir şey : Gül Çizgisi! Kilisenin içinde, Da Vinci Şifresi'nde Gül Çizgisi olarak adlandırılan pirinç bir hat bulunmakta. Bu hat, Paris'in sıfır meridyenini işaretliyor. Greenwich'den önce dünyanın sıfır meridyeni Paris meridyeni imiş. Kilisedeki hat ise, aslen Paskalya zamanını doğru belirlemek üzere, 18. yüzyılda eklenmiş. Lady Charlotte ile bu iki meridyeni de ziyaret etmiş olmamız en sevdiğimiz serüvenlerimizden:)

İşte Gül Çizgisi:

Kiliseden o minicik, çok havalı Saint Sulpice meydanına çıkmıştım.

Biraz dolanarak, yıllar önceki ilk Paris seyahatimde, Lady Charlotte ile keşfettiğimiz Ferou sokağını bulmuştum. Bu sokağın benim için anlamı büyük: Üç Silahşörler'de, Athos'un yaşadığı sokak Rue Ferou!

Rue Ferou

Ferou'dan tırmanınca da, Paris'in en güzel parkı olan Luxembourg Bahçesine ulaştım.

Her köşesi heykellerle bezeli bu harika parkın göbeğinde Luxembourg Sarayı ve güzel bir havuz bulunuyor. Sarayda Franso Senatosu çalışmakta.

Beethoven amca

 Ağaçların altından çıkıp meydana ulaştığımda, güneş şahane şekilde parlamaya başlamıştı.

Havuzda çocuklar yelkenli gemiler yüzdürüyorlardı, hem de eski usül, uzun tahta bir sopayla iterek:) Sonra koşup öbür taraftan itiyor...

İyice dinlendim orada, arkamda yemyeşil bahçeler, önümde güneş altında parlayan havuz ve saray. Herkes cıvıl cıvıl, neşeli ve sıcak idi. Çok mutluydum o güzel havada o parkta bulunduğum için.

Heykelleri seyrede ede parkın ucuna geldiğimde, Pantheon tam karşımda idi. Restorasyon sebebi ile o görkemli kubbe örtülmüştü. Yavaşça yokuşu tırmanmaya başladım.

Pantheon, 18.yüzyılda kilise olarak inşa edilmişse de, günümüzde, önemli bazı kişiliklerin mezarlarını barındıran bir mozole. Meşhur Foucoult Sarkacı da, Pantheon'da bulunuyor.

İçeri girmektense, etrafta gezinmeyi tercih ettim. Buraları hiç bilmediğim bölgeler idi. En güzel gördüğüm sokağa daldım, oradan ilgimi çeken başka bir mahalleye geçtim. Tam bir seyyah gibi, ayaklarım nereye götürürse, avare dolaştım Pantheon'un civarında. Paris'in en güzel haliydi bu benim için.

Bu kilisenin önünden minicik bir yokuş iniyordu, salladım kendimi oradan aşağıya.

 Bu cadde güzel diye buradan geçtim.

Karşıma minnak, cici bir park çıktı.

 Buralar manyak turist kalabalıklarından uzak, sakin köşelerdi.

Veee bir baktım Saint Germain caddesindeyim. Bu muazzam bulvar, sıra sıra butikler, meşhur markaların mağazaları ve restoranlarla dolu. Tabii namı da varoluşçuluk akımının doğduğu kafelerden geliyor.

Bulvar boyunca epey yürüyüp, küçük kilisenin olduğu meydana geldim. Oh, o meydancık gözüme ne hoş görünmüştü!

Meydanın kıyısındaki Le Bonaparte isimli kafeyi gözüme kestirmiştim. Burada oturup biraz peynir ve Leffe birası sipariş ettim. Bu biranın neredeyse karanfilli diyeceğim, enteresan bir aroması var ve kocaman bardakta servis ediliyor. Nedense çok sevmiştim bu tuhaf içimli Leffe birasını.

Leffe selfisi:)

La Bonaparte'da 2 saat oturdum. Etrafımdaki kalabalık epey Fransızdı :) Genç bir kız kitap okuyup beyaz şarabını yudumluyor, bir diğeri 1 saattir yudumladığı kahvesiyle sigara tüttürüyoır, berikiler muhabbet ediyordu. Akordeon çalan sokak çalgıcısı bile vardı :) Hayallerin gerçek olduğu, tüm Paris klişelerinin gerçek olduğu gündü sanki!

Biramı içip dinlendikten sonra yürümeye devam ettim. Aydınlığa rağmen saat aslında 21 olmuştu. 

Nehir kıyısına çıkacağımı bildiğimden, caddeden içeri doğru girdim. Az sonra beni harikulade bir sürpriz bekliyordu.

Arkası yarın:)

xo xo