hayatım hayata mektuplar yazarak geçti ,
bazı zamanlar yaşamayı unuttum
mektup yazmaktan ,
onu hep anlamaya çalıştım ,
o beni anlamasa da ,
hep yazmaya devam ettim ,
ondan tek bir mektup almasam da…
öyle güvendim ki hayata,
izin verdim yakınlığına , yine de
bir anlam bulup sunamadı mantıklıca….
kanımca düşünüyor hala , o yuzden yazamıyor bana .
ama insanoğlu işte, bekliyor umarsızca...
bilse de gelmeyeceğini ,
kandırmaya devam ediyor kendini...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yaz ki muhabbet olsun.