Öyle bir bok yedim ki

Bildiğiniz gibi değil dostlar. Zaten blogun halinden anlamışsınızdır ne naneler karıştırdığımı.

Olaylar şöyle gelişti. Über akıllı süper sikimsonik telefonumla ilk gecemizi geçirmiş, Pazar günü rehaveti içinde yuvarlanıyor idik:) Kendisini minik kelebek dokunuşlarıyla mıncıklıyor; ufak ufak gıdıklıyordum. Bir de baktım galeri dolmuş taşmış. Sandım ki, internette dolaşıyorum ya, gezdiğim sayfalardaki fotoları telefon galeriye atmış. Hani geçici internet dosyası gibi. Amaaann bu ne be, boşuna hafızamı doldurmasın bu fotoşlar deyip tek bir parmak hareketiyle cırrrrttt diye hepsini siliverdim. Pıt diye, bu kadar basit.

Sonra rahat rahat Behzat amirimi seyrettim, yatıp uyudum. Sabah da paşalar gibi 8:30'a kadar uyumuşum, babam kapıları yumruklayarak uyandırdı:)) Ben Nokia kullanıyordum ya, gece kapatıyordum, sabah alarmı çalıyordu. Meğersem androidlerde, ayfonlarda öyle değilmiş dostlar. Bu telefon açık değilse alarmı da çalmıyormuş. Bunu da kolll gibi taksi parası ödeyerek acı bir şekilde öğrenmiş oldum. Ama daha öğrenecek çok şey vardı ah ah evladım.

Pazartesi günü ofiste evlere şenlik mikemmel telefonumdan maillere bakıyor, tvitlerle coşuyordum ki o ne? Herkes blogdaki fotoğrafların görünmediğinden şikayetçi. Blogum pek kıymetli, 7yazıyoruz şurada. Bir şey olursa meraklanıyorum. Hemen açtım baktım, o da ne??? Blog kapkara kutucuklarla kaplı. Bir zamanlar fotoğraf olan her yer, buna arka plan bile dahil, kapkara bir kutucuk olmuş. Rtük sansürlemiş sankim blogu???

Aradım taradım, önce blogger'da sorun vardır dedim ama yok, tek sorun bende... Sonra çaaat aklım başıma geldi. Meğersem ben telefonu google hesabımla kullanıyorum ya, benim picasa'ya yüklenmiş fotolarımı (yani yıllar boyu özenle seçip, araştırıp, bulup edip bloga yüklediğim yüzlerce fotoğraf) senkronize etmiş manyak. Galeriye picasa'daki fotoları eklemiş. Ben de caaarrttttt diye silivermişim, yıllar boyu bloga yüklediğim sayısız fotoyu.

Elden ne gelir, eşşeklik bende, İyice araştırıp öğrenmeden cihazı mıncıklarsan al böyle sulu sulu sıçarsın işte! Ne yapayım, kös kös eve geldim. Gelirken de bir tane dede modeli çalarsaat aldım kendime. Ulan son teknoloji telefon tablet kullan, en eski model çalarsaate kurban ol sonra. Ben bu kaderin dibine tüküreyim:)) Ama telefonumu gece açık bırakmak istemiyorum işte.

Sonra gece boyu blogun arka planını, son yazıların fotoğraflarını tekrar yükledim. Gözlerim önüme aktı, kalan 1300 tane yazının 2000 tane fotosunu tekrar nasıl bulup edip geri yüklerim bilmiyorum. Ama blogumda o kara kutucuklara dayanamam. Artık yavaş yavaş düzelteceğim.

Sabah da o melün saat öyle bir çaldı ki yataktan uçarak kalktım tövbeler olsun yarabbim, susturamadım uğursuz şeyi bir türlü:)) Arkada ufacık bi düğmesi var, Çin malı kıytırık saat işte, sabahın karanlığında o düğmeyi bulamadım, kapatamadım ayyy bütün ev ayağa kalkacak diye ödüm patladı dostlar. Saate sarılıp susturmaya bile çalıştım, nihayet düğmesini dürttüm de sustu sümüklü saat:))

İşte böyle dostlar. Bakın şu perükamın başına gelenlere ya. Ama telefonuma kızmıyorum, o kadar müthiş, akıllı ve güzel ki:) O ne yapsındı yani?

xo xo