acı

bir satır açıyorum hayatta
ya da satırlar ,
satırlardan oluşan kocaman kocaman sayfalar.
ara ara ...
yenilikler için bir yer , bir boşluk...
ben yaratmıyorum ,
birşeylerin yerlerini değiştiriyorum sadece .
bir noktadan , bir başka noktaya ,
bir bilinenden bilinmeyene ,
ve bir bilinmeyenden belki de hiç bir zaman bilinemeyecek olana
sonra ,
boşluk .
ah o boşluk ,
içimi öyle derin acıtıyor ki ,
umutlarım kaçıyor
uykularım kaçıyor
bütün beyaz bulutlar kayboluyor
hayat ,
karamsar bir kabusa dönüşüyor bir an’da.
Bir küçücük an’da.
Her yer acı doluyor ,
Her yer.
Su , bardağıma acı acı akıyor
Bardaktan , dudağıma ve oradan mideme , acı bir geçiş yapıyor sanki...
Sonra ,
o acı sindirildikçe
bütün hücrelerime yayılıyor.
Parmaklarımın ucuna ,
Ruhumun en uzak köşesine , dek uzanıyor.
Kimse bu gizli yayılımı göremiyor ,
Bilinmeyen bir acının görünmeyen yayılımı
Ya da içim atıyor o acıyı ,
Acı acı kusuyor dünyaya.
Gizli gizli ...
Bilinmeyen bir acının ,
görünmeyen kusmuklarıyla doluyor heryer .
ah !
ah kalbim , neden bu kadar kırık ve ruhum neden bu kadar yorgun ?