kebabci dedi ki...

gecen hafta bir memleket hasreti sardi ki beni sormayin gitsin.iki turkce soz etmek uzere, buraya geldigim ilk hafta tanistigim kebabciya ugruyim dedim...kebabci benimle pek yakindan ilgilendi.hayat kurtarmak uzere benimle parlak! fikirlerini paylasti.evlenerek yada bulasikcilik yaparak (saati bes pounda) hayatimi kurtarabilirmisim...ama beni evlilik vaadiyle kandirabilirlermis,dikkatli olmaliymisim,,,bu ingilizler varya bu ingilizler turklere benzemezmis.telefon numarami veriyim sana dedi belki yardima neyim ihtiyacin olur ararsin,tabi dedim ver kaydediyim ,numarayi soledi.caldir bakiim dedi,dogrumu vermisim?saf ben kebabcinin telefonunu caldirdim tabi.zaten ne sakincasi vardi ki caldirmamin,iste karsimda duran orta yasli,coluklu cocuklu,koca gobekli,pala biyikli bi adamdi.ismin ne dedi,ismimi soyledim,yillardir benim bile alisamadigim ismime "ne guzel ismin var,,,senin gibi " dedi...ararim ben seni, beraber londrayi gezeriz dedi.oyyy oyyyy bu adam bana asiliyomus yahu.kebabci ve ben.oyyy oyyyyy aramasa bari :(