ilk defa evdeydim bu bayram.ya yurtdışında olurdum ya da buradaysam da eve gitmezdim. amca oğulları, yeğenler, kuzenler geldi. ne güzel şeymiş bu bayram ziyaretleri. biraz geç geldiler de hemen sıkılmaya başladım gelmeyecekler mi yoksa diye.kimi kimsesi gelmeyen insanları düşündüm ve hüzünlendim yine. bekleyip de kimsenin kapını çalmaması, yan komşulara torun torba gelenlere bakarak ve iç geçirerek bir bayramı daha yalnız geçirenleri. ne üzücü ve katlanılası zor bir durum. yine empati yaptım ve yine üzüldüm yalnız ınsanlara bir kez daha. allah bizi kimsesiz, ziyaretsiz. akrabasız komasın.
amin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yaz ki muhabbet olsun.