Hayat Değiştiren Haberler

Bu hikayede anlatılan kişi ve kurumlar ile gerçek hayattaki kişi ve kurumlar arasında kurulacak benzerlikler tamamen rastlantısaldır.

Mart ayının son günleri. Kahramanımız haftalardır çok stresli günler geçirmiş ama karşılığında tüm yüklemeler tamamlanmış; akreditifler bankaya düşmüş, hepsi kırılarak milyonlarca euro şirket hesaplarına inmiştir. Böylece tümü 31 Mart'a ertelenmiş trilyonlarca çek ödenecektir. Fabrikadaki haftalardır gece gündüz, cumartesi pazar dahil çalıştırılan yüzlerce işçiye de maaşlar ödenebilecektir.

31 Mart akşamı kızımız arkadaşları ile yemeğe çıkar, güler eğlenir. 1 Nisan Cuma işe geldiğinde aylık falında hayatının değişeceğini okur, heyecanlanır. Az zaman sonra hayat değiştiren haberleri öğrenir; hiç bir ödeme yapılmamış, bütün çekler yazılmıştır. Firmanın sonu gelmiştir. Piyasaya trilyonlarca borç takmıştır patron. Kızımıza ve ofisteki insanlara önceden yazılı olarak 5 Nisan'da Şubat ve Mart maaşları ödeneceği bildirilmiştir. Herkesi bir düşünce alır. Şimdi ne olacaktır? Patron açıklama yapmaz.

Pazartesi kızımız işe gitmez, önceden izin almıştır. Salı günü ise ofiste kaos havası hakimdir. Müşterilere ne cevap verilecektir? Şirket devam edecek midir? Gelen işlerle nasıl ilgilenilecektir? Kızımızın arkadaşlarında uykusuzluk, kaşınma, bulantılar başlamıştır. İnsanlar hiç bir bilgi verilmeden boş boş işe gelip gitmeye, bütün gün ne olacağına, nasıl iş bulacaklarına, parasız ne yapacaklarına dertlenmektedirler. Patron açıklama yapmaz.

Çarşamba önceden bildirilen maaş günüdür. Patron fabrikaya gider, gece gündüz çalıştırılan işçilere sadece 1 maaşları verilir, jandarma çağırılır, işçiler fabrikadan atılır. Sonra bir rivayete göre fabrikadaki makineler kaçırılmıştır.

İstanbul ofistekilere akşam toplantı yapılacağı söylenir. Akşama kadar beklerler, toplantı yapılmaz. Perşembe denir. Çalışanlar torbalarla batan geminin malları bunlar diye yıllardır biriktirdikleri kişisel eşyalarını, beğendikleri bir kaç gömleği filan toplar, uykusuz yeni bir gece geçirmek için evlere dağılırlar. Patron yine açıklama yapmamıştır.

Perşembe günü kızımız ve arkadaşları akşama kadar boş boş otururlar, açıklama ve para beklemektedirler. Akşam olduğunda şirketi icra memurları basar. Bilgisayarlar, masalar götürülür. Patron yine açıklama yapmaz. Kızımız eve giderken cebinde 20 lira vardır. O da kedisinin pire ilacını alıp para üstünü de garibanın birine verir, rahatlamıış olarak evine gider. Kaşınan, bulanan, uyuyamayan arkadaşlarına karşın kızımız da dudaklarını kemirerek yara yapmıştır. O gece Bepanten sürüp yatar. Artık herşeyin sonuna gelmişlerdir.

Cuma günü şirkette kalan iskemlelerde oturup beklerler. İşkence bu sefer kısa sürer, öğlen vakti açıklama yapılır. Şirket devam edemeyecektir. Kızımıza ve arkadaşlarına gelecek pazartesi belki bir maaş verilecektir. İkinci maaş deve olmuş, belirsizdir. Tazminatların lafı bile edilmemektedir. Elemanların en yenisi 2 yıldır, en eskisi 17 yıldır bu adamla çalışmaktadır ama patron karşılarına çıkıp açıklama yapmamıştır. Çünkü tekstil mafyası peşindedir, herkes adamın bilerek bu duruma düştüğüne inanmaktadır. Şirkettekilere "orayı boşaltın" tadında ürküntücü ihbarlar gelmektedir.

Kızımız ve arkadaşları oralardan kaçıp Haliç kenarında bir çay bahçesine giderler, akşama kadar çay içip dertleşirler. Nasıl iş bulacaklar; borçlar, kiralar, çocukların okul taksitleri nasıl ödenecektir. Herkesi borcu, ödemesi vardır. Kimse olanlara inanamaktadır. Sonuçta, insanın hayatı bir günde nasıl değişebilir ki?