Pazartesi gel başla

Ne güzel bir cümlecik değil mi? Dün gittiğim görüşmenin ardından Perşembe haber vereceklerini söylemişlerdi ama bu sabahtan arayıp bu 3 kelimeyi söylediler. Sağolsunlar. Burası Bomonti'de, eski, köklü ve tanıdık bir firma. Eski patronum beni öyle bir tavsiye etmiş ki, görüşme olmadı gibi bir şey. Evladiyelik bir yer, gir, uzun yıllar çalış. Üstelik yeni bir konu öğreneceğim, trikoyu öğreneceğim (ben dokuma biliyorum). Üstelik kedisever bir şirket! Tabii bu kadar şirinliğe karşılık bir sıkıntısı olmalıydı : Parası az.  :)))

Cevap olarak Cuma günü haber vereceğimi söyledim, Cuma günü son patronum beni bir firmaya götürecek, "garanti"  diyor "Pazartesi başlarsın" diyor. Bunun yeri uzak, Cevizlibağ'da. Parası daha çok olacaktır sanıyorum, Cuma günü konuşacağız. Bildiğim bir işi yapacağım, üstelik tanıdık eski arkadaşlar da var bu şirkette. Oldukça büyük, tıkır tıkır maaş ödeyen bir yer. Tabii bunun da bir olumsuz tarafı var, arkadaşlarımdan duyduğum kadarıyla şirketin içi cadı kazanı gibi, beni korkutuyor.

Bir de Kariyer.net'den yaptığım başvurulardan birine geridönüş oldu, üstüme iyilik sağlık. Osmanbey'de bir mümessil firma. Bunlarla da yarın görüşeceğim. Küçük bir firmadır, açıkçası ne bekleyeceğimi bilemiyorum. Ama  Kariyer.net'den geri dönüş olmasına çok şaşırdım. Normalde tanıdığın yoksa iş bulmak o kadar zor ki. Tanıdıksız, torpilsiz olmuyor bir türlü.

Hülasa, durum parlak görünüyor dostlar, çok şükür. Aslında ilk bahsettiğim Bomonti'deki yeri sevdim, benim için zor olacak ama yeni bir şey öğreneceğim için mutlu olacağım.Fakat anladığım kadarıyla beni ucuza kapatmak istiyorlar. İstediğim parayı verseler bunlarla çalışmayı tercih ederim gibi görünüyor. Ama eğer Cevizlibağ daha çok para verecekse tabii onu seçerim. Osmanbey de yarışın sürprizi oluyor:) Öf işte büyümek böyle bir şey, karar vermek lazım.

Acilen de işe başlamalıyım çünkü bizim şerrefsiz şirket Şubat maaşımızı bile vermedi, günlerdir bizi bugün yarın oyalıyor aşağılık yaratıklar. İnsan mısınız siz be!

Yine de karar vermek çok zor görünüyor. Hep öyle değil midir? O kadar da önemli bir karar ki, bütün hayatını etkiliyor insanın. Ben iş yerinde mutsuzsam genel olarak tüm yaşamımda mutsuz oluyorum, her yere sirayet ediyor o keyifsizliğim. Çünkü zaten haftanın minimum 5 günü sabahtan akşama işyerinde geçiyor. Beri yandan az para alınca da "ben bunca yıl bunun için mi okudum cillop gibi okulda, hayatta bir patlama yapamadım, ne beceriksizim" diye bunalıma giriyorum, kendimi başarısız buluyorum, gece uykum kaçıyor. Bir türlü ikisinin ortasını bulamadım. Ama sanırım eğer insanlar kafa dengi, ortam keyifli ise, her şey daha katlanılır olabiliyor.

İşte durum böyle dostlar. Beni soracak olursanız hiç tatil moduna giremedim zaten, sabah 9'da kalkıyorum, gece12'de yatıyorum, öyle sabahlara kadar oturup kitap okuyayım, oyun oynayayım yok. Kitap hele hiç okuyamıyorum, kafam basmıyor, çünkü aklım hep aşağılık para meselesinde, endişe krizi geçiriyorum herhalde ne bileyim? Oyun oynuyorum, kafamı o dağıtıyor. Gizli obje bulma oyunları oynuyorum , hem de bu gözlerle:))) O da bir süre sonra başımı ağrıtıyor, ben de son olarak kediye sarıyorum. Ellerimde yesyeni tırmık izleri oluştu:)) Ama o memnun sanırım beni evde görmekten. Geçen dışarı çıktığımda oda oda dolaşıp beni aramış yavrummmm:))))

Cuma gününü ve sabırsızlıkla size güzel haberleri vermeyi bekliyorum:)))

xo xo

Sansüre karşı bildirimiz :  Bloguma Dokunma!


Blogları özgürce okuyabilmek için lütfen destekleyin : http://www.facebook.com/blogumadokunma